برج آرامگاهی رسکت در زمان غزنویان ساخته شده اما در این زمان خاندان باوندیان که از اسپهبدان ساسانی بودند در مازندان حکومت می‌کردند. این خاندان از دوره ساسانی در این منطقه از کشور مستقر بودند و با ورود اسلام، مسلمان شده و حدود ۷۰۰ سال در مازندران حکومت کردند. برج رسکت آرامگاه یکی از اعضای خاندان باوندیان به نام «شهریار ابن قارون» است. برج رسکت ۱۸ متر ارتفاع دارد و محیط آن در پایین حدود ۱۵ متر است. حد فاصل قسمت فوقانی بدنه و آغاز گنبد برج با مقرنس کاری تزئین شده است و دو کتیبه آجری نیز به خط پهلوی ساسانی و خط کوفی در روی آن به چشم می‌خورد. در سال ۲۳۱ خورشیدی برابر با ۲۳۷ قمری شهاب سنگی در این منطقه سقوط کرد که به نام «شهاب سنگ اسپهبد شروین» خوانده شد. برخی پژوهشگران برج رسکت را یادمانی چند منظوره در نزدیکی محل سقوط این شهاب سنگ می دانند. این بنا در ۹ مرداد سال ۱۳۱۲ و با شماره ثبت ۱۹۳ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
