ظل السلطان در زیر تنها تصویر باقیمانده از عمارت گلدسته نوشته است: «عمارت گلدسته که اهل قلم صفویه در او می نشستند، حالا خراب شده است».
«انگلبرت کمپفر» سیاح آلمانی از دولتخانه صفوی نقشه بسیار دقیقی بجای گذاشته است. کمپفر که در زمان شاه سلیمان صفوی در قالب هیئت نمایندگی سوئد به مدت بیش از یک سال در اصفهان ساکن می‌شود، فرصت خوبی به دست می‌آورد برای ترسیم نقشه‌ای جامع از قلب تپنده حاکمیت صفوی در اصفهان. در این نقشه کمپفر به توصیف دقیق یکی از باغ‌های زیبای صفوی می‌پردازد که شاید در هیچ سفرنامه دیگری از آن حرفی به میان نیامده است. بر اساس نقشه انگلبرت کمپفر، باغ گلستان یا باغ گلدسته در سمت شرقی باغ بلبل یا پارک شهید رجایی فعلی و چسبیده به آن (بلوار هشت بهشت کنونی) قرار داشته است. باغ گلستان که به دلیل وجود عمارت زیبای گلدسته، به باغ گلدسته هم مشهور است، به دلیل معماری هشت گوشه زیبایش در نقشه کمپفر دارای جایگاه ویژه ای است. از آن جا که راستای ساخته شدن باغ‌ها و کاخ‌های دولتخانه شرقی، غربی و اغلب به شکل مستطیل و مربع است، باغ گلستان با شکل هشت گوش نزدیک به مدور خود کل ساختار دولتخانه را تحت تاثیر قرار داده است. کمپفر درباره شکل هندسی این باغ می‌نویسد: «... طرح آن یک هشت ضلعی است با ابعاد کوچک ولی در عوض با مراقبت بسیار در باغبانی این عیب آن را جبران کرده‌اند». این باغ هر چند کوچک بوده اما به دلیل باغچه کاری‌ها و گل کاری‌های شعاعی شکل خود بسیار زیبا و سحرآمیز جلوه می‌کرده است. «دور تا دور باغ خیابانی است که دو طرف آن را چنار کاشته‌اند. یک جوی آب سنگی تا مرکز باغ تعبیه شده است». کمپفر وجه تسمیه این باغ را گل‌های سرخ فراوانی می‌داند که در آن کاشته می‌شود. یکی از عناصر اصلی زیبایی باغ گلستان بی تردید عمارت دو طبقه گلدسته در وسط باغ بوده است. این همان عمارتی است که تنها یک عکس از آن باقی مانده است. البته کمپفر آن را در اوج شکوهش به خوبی به تصویر می‌کشد: «... در وسط باغ یک کاخ دو طبقه شش بر به چشم می‌خورد که قسمتی از آن را با آجر سفید و قسمت دیگر را با آجر رنگین ساخته‌اند و چنارهای مرتفع اطراف عمارت سایه خود را بر آن می‌افکنند. از هشت طرف خیابان‌هایی مانند شعاع به این کاخ که تالارها و ناهارخوری‌های طاق دار متعدد آن به بهترین وجه ساخته و تزئین شده است منتهی می‌شود. طرح و نقشه خارجی آن را به یک نگاه می‌توان تشخیص داد. بر فراز بام یک محل نگهبانی کاشی کاری شده ساخته‌اند که بی شباهت به یک طبقه سوم نیست. به صورتی که ارتفاع بنا تقریبا به ارتفاع درختان می‌رسد». کمپفر زیرزمین دلگشا و زیبای عمارت گلدسته را نیز توصیف کرده است: «همچنین زیرزمینی در این بنا هست که از نظر وسعت بر سطح زیر بنای خود کاخ افزونی دارد و باید برای رسیدن به آن از دوازده پله پایین رفت. این زیرزمین به اتاق‌های کوچک متعددی که تاق قوسی دارد تقسیم شده. کف آن را با سنگ مرمر فرش کرده‌اند در حالی که دیوارها را در قسمت پایین با سنگ قرمز و در قسمت‌های دیگر با کاشی آبی پوشانده‌اند... در زیرزمین دو حوض هست که یکی از آن‌ها با آبی که از باغ می‌آید پر می‌شود. از حوض دوم آب زیر سقف فواره می‌زند». این بهشت کوچک و کمتر شناخته شده صفوی، آن طور که ظل السلطان پای عکس یادگاری این بنای تخریب شده می‌نویسد، سرای اهل قلم صفوی بوده است. البته در صحت این جمله تردید هست زیرا که هیچ سند معتبر دیگری برای تایید یا رد این مدعا وجود ندارد. اما در هر صورت، چنین بنای دلگشایی، اگر در دوره صفوی به اهل قلم اصفهان تخصیص داده می‌شد نیز پُر بیراه نبود.
