امامزاده درب امام اصفهان یا امامزاده ماستی
امامزاده درب امام
در محله سنبلستان (سنبلان یا چمبلان) از محلات قدیمی شهر اصفهان در مجاور محله تاریخی دردشت واقع شده است. که آرامگاه دو امامزاده ابراهیم بطحا و زین العابدین (ع) است. نسب این دو امامزاده به امام حسن (ع) و امام جعفر صادق (ع) می رسد. ساختمان آن در سال ۸۵۷ هجری قمری در دوره جهان شاه قراقویونلو ساخته شده است.
بنای تاریخی درب امام از دو گنبد بزرگ و کوچک و یک سر در کاشیکاری و سه صحن در سه جهت شمال و شرق و غرب تشکیل شده است. سر در اصلی در محوطه شمالی واقع شده و به نام امیر زاده جهانشاه مورخ به سال ۸۵۷ هجری می باشد و با کاشی های معرق موزون و بسیار زیبا ساخته شده است.
بسیاری از محققین از جمله آندره گدار به تغییرات بعدی بنا در دوره های مختلف و به خصوص صفویه اشاره کرده اند کتیبه سردر به خط ثلث سفید با کاشی معرق بر زمینه آبی لاجوردی به زبان فارسی نوشته شده است.
در سمت شرق این سردر، سردر دیگری است که کتیبه های آن به تعمیرات بنا در دوره شاه سلطان حسین صفوی اشاره می کند. نویسنده این کتیبه ها محمدرضا امامی و خطاط دیگری به نام عبدالرحیم می باشند. گنبدهای موجود در بنای تاریخی درب امام در یک زمان ساخته نشده اند.
گنبد بزرگ همزمان با ساختمان بقعه در قرن نهم ساخته شده است و پوشش کاشیکاری آن در دوره سلطنت شاه عباس اول تعمیر یا تجدید شده است و کتیبه های آن شامل آیات قرآن مجید می باشند. اما گنبد کوچک در سال ۱۰۸۱ هجری ساخته شده است. کتیبه این گنبد به خط محمدرضا امامی است. در غرب محوطه درب امام مسجد کوچکی است که منسوب به سعید بن جبیر از بزرگانی است که در اوایل اسلام در اصفهان امامت داشته است.
گفته شده قبر مادر امیرجهانشاه قراقویونلو در این امامزاده قرار دارد.
این دو امامزاده به همراه کاروان بعد از شهادت امام رضا (ع) به منظور عرض تسلیت به نبیره ها و نوه های امام رضا (ع) عازم ایران شدند اما سفر آنها در حالی بود که سپاهی از عباسیان و هارون رشید آنها را تا ایران تعقیب کردند. در این تعقیب و گریز دو امامزاده ابراهیم و زین العابدین به محله ی درب امام اصفهان مراجعه کردند و به نبیره ها و نوه‌های سید بن جبیر که از یاران امام حسن مجتبی (ع) بودند، پناه آوردند. دو امامزاده در حالی به نوه های سید بن جبیر پناه آوردند که آنها به هنگام آوردن نان و ماست برای پذیرایی از این دو امامزاده مشاهده کردند که امامزاده ابراهیم و زین العابدین توسط دشمنان به شهادت رسیدند و همین شد که از آن زمان تاکنون مردم برای رفع حاجات خود نان و ماست نذر این دو امامزاده می کنند. هر حاجت گیرنده سه تا نان و ماست نذر می کند که یکی را قبل از گرفتن حاجت ادا و دو بار نذری نان و ماست را پس از ادا شدن حاجت، بین مردم توزیع می کنند
منبع کتاب گنجینه آثار تاریخی اصفهان تالیف دکتر لطف الله هنرفر، صفحات ۳۴۱ تا ۳۵۳
