در بخش زرقان شیراز، رودخانه‌ای به نام کر وجود دارد که ارتباط روستاهای یک سمت را با سمت دیگر دشوار کرده بود. در نتیجه عضدالدوله دیلمی جهت سهولت در عبور و مرور پلی بر این رودخانه زد که به افتخار وی به پل امیر( پل عضدی) شهرت یافت. این پل دارای ۱۳ دهانه است و قدمتش به ۳۶۵ هجری قمری می‌رسد. بند امیر متشکل از دو بخش بند- و پل است. پهنای این پل ۲۰ متر، ارتفاعش ۹ و درازای آن حدود ۱۰۳ متر و معماری آن در سبک معماری دوران ساسانیان است. از دیگر مزایای این سد و پل، کنترل جریان آب است که شدت آب را گرفته و مانع طغیان آن شده، و نیز باعث بالا آمدن آب می‌شود تا روستاهای مجاور این رودخانه از آب آن جهت امور زراعی استفاده کنند. علاوه بر این، آب سد باعث شده تا آسیاب‌های آبی در این روستا نیز جان بگیرند. برای ساخت این پل از سنگ و ساروج استفاده شده و قطعات سنگ تراشیده در لایه بیرونی پل مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یکی از تکنیک‌های معماری استفاده شده در این پل، استفاده از بست‌‌های آهنی برای اتصال قطعات سنگ است. این تکنیکی است که از دوران هخامنشیان و پس از آن رواج یافت. از دیگر نکات جالب این بند، مجرایی به نام کانال گاوشیر است که به نظر می‌رسد هنگام ساخت بند، ایجاد شده است. این کانال همانند تونل انحرافی برای آب مخزن کار می‌کند، به این صورت که با باز شدن این کانال، آب رودخانه کر در آن جاری می‌شود. عرض این کانال ۱۰ متر و عمق آن ۷ متر می‌باشد. مسیر کانال، مسیر نسبتا پر پیچ و خمی است. گاوشیر تا حدود ۴۰ متر امتداد دارد و پس از آن با زاویه ۹۰ درجه‌ای به چپ پیچیده و پس از پشت سر گذاشتن مسیری ۸۰۰ متری و عبور از زیر پل گاو شیر در نهایت به رودخانه می‌رسد.
