میدان نقش جهان اصفهان در دوره تیموریان ساخته شد. ساخت این میدان در سال ۱۰۱۱ قمری آغاز شد و مراحل پایانی ساخت آن تا سال ۱۰۲۵ به طول انجامید. در نهایت از سال ۱۰۲۵ قمری، طراحی‌ها و تزیین مسجد و دیگر بخش‌های این میدان آغاز شد و تا دوره‌ی حکومت جانشینان شاه عباس نیز ادامه یافت. در دوران صفویه، میدان نقش جهان به مرکز اصلی شهر تبدیل شده و بر رونق اقتصادی و توسعه بازارها تاثیر زیادی داشته است. از سوی دیگر شاه عباس صفوی به منظور توسعه‌ی بخش جنوبی شهر و حاشیه‌های زاینده رود، تصمیم به ساخت این میدان گرفت. در این میدان در دوره شاه عباس و پادشاهان پس از او چوگان، رژه‌ارتش و نمایش‌های مختلف برگزار می شد. علت اینکه میدان نقش جهان با چنین نامی شهرت یافت این بود که پیش از ساخت میدان، در همان محل یک باغ بسیار بزرگ وجود داشت که نام آن نقش جهان بود. این میدان به شکل یک مستطیل به طول بیش از 500 متر و عرض 165 متر است. میدان نقش جهان در سال ۱۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت و در سال ۱۳۵۸ نیز در فهرست یونسکو ثبت جهانی شد.
